«Η αλήθεια είναι μία, πρόσεξε μη χαλάσεις την ψυχή σου με μικροπρέπειες. Ξέρω πως ο εξόριστος δεν έχει ούτε τάφο, τού είναι απαγορευμένος. Τι χώμα θα σκεπάσει το ..πτώμα του; Όμως, όπου γης και πατρίς. Πατρίδα του είναι αυτός και το δίκιο του. Θα κερδίσεις παρά το στίγμα του Κουβανού. Και τι δεν θα έδινα για να αλλάξω την κατάσταση! Το ιδανικό θα ήταν να είχαμε μια χώρα ιδανική, όμως δεν την έχουμε. Έχουμε μια χώρα φτωχή και ταυτόχρονα μεγάλη, που μας κουράζει και μας αρέσει, που μας αγαπά και μας μισεί.»

Επαναστατημένο, λυρικό, προκλητικό ή απελπισμένο, Το καθημερινό τίποτα είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο μονοκοντυλιά, μέσα στη βιάση να μην αφήσει τίποτα κρυφό, να σώσει ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί.