Ἡ Ὑπόθεση Μπέστ-Σέλλερ εἶναι τό πρῶτο βιβλίο του Χρήστου Βακαλόπουλου.

«Μά ξέρετε... ἐγώ εἶχα ἕνα σχέδιο. Ἤθελα νά γράψουμε τό βιβλίο ὅλοι μαζί. Ἐντάξει, ἐγώ εἶχα τήν ἰδέα αὐτῆς τῆς Ἱστορίας ἀλλά θά μποροῦσαν κι οἱ ἄλλοι νά τσοντάρουν, ἀκριβῶς ὅπως ὅταν δέν εἴχαμε λεφτά καί βάζαμε ὅλοι μαζί κάτι. Κανείς δέν ἐνδιαφέρθηκε καί τελικά τό ἔγραψα μόνος μου. Δέν συζητήσαμε κἄν γιά τό βιβλίο, γιά τό πώς θά γράφαμε αὐτή τήν ἱστορία. Ἡ μόνη συζήτηση πού ἔγινε ἦταν ὅταν τό τελείωσα, ὅλοι ἔπεσαν πάνω μου καί μέ συμβούλευαν πού νά τό ἐκδώσω, πώς νά τό ἐκδώσω. Ἔγιναν ἐξαντλητικές συζητήσεις. Τό βιβλίο εἶχε γραφτεῖ ὅμως. Δέν ἤξερα τί νά τό κάνω. Αἰσθανόμουν ὅτι δέν εἶχε γραφτεῖ ποτέ, ὅτι δέν ὑπῆρχε. Τελικά τό πῆρε ἡ “Φράση”. Ἀπό τότε προσπαθῶ νά καταλάβω αὐτή τήν περίεργη ἰσότητα, γράφω ἴσον ἐκδίδω. Πιστέυω ὅτι ὅλος ὁ κόσμος γράφει, ἀλλά οἱ μόνοι πού τό καταλαβαίνουν εἶναι αὐτοί πού ἐκδίδουν. Οἱ ἄλλοι νομίζουν ὅτι δέν ἔχουν γράψει ποτέ στή ζωή τους ἐνῷ γράφουν συνέχεια, γράμματα, σημειώματα, χιλιάδες πράγματα. Οἱ μόνοι πού γράφουν πραγματικά εἶναι οἱ ἐκδότες. Ἐμένα αὐτό ἦταν τό πρόβλημά μου, νά βρω ἕνα ἐκδότη πού νά ξέρει νά γράφει, δηλαδή νά κάνει καλά τή δουλειά του. Ἐπειδή ὁ ἐκδότης ἦταν μιά παλιά φίλη, τά πράγματα μπερδεύτηκαν.»