Η Virginia Woolf συνέλαβε και έγραψε το µικρό αριστούργηµά της, την Κυρία Νταλογουέι, από το 1922 ως το 1924, έχοντας πρώτα διαβάσει τον Οδυσσέα του James Joyce και µετά την επιστροφή της από το καταπράσινο Ρίτσµοντ στην πλατεία Τάβιστοκ, στο Μπλούµσµπερι.

Όπως ο Οδυσσέας, έτσι και το µυθιστόρηµα της Woolf διαδραµατίζεται σε µία µέρα, ισοδυναµεί όμως µε καταβύθιση στην καρδιά των πραγµάτων. Χιλιάδων πραγµάτων. Η κυρία Νταλογουέι κυριολεκτικά κατακλύζεται από συνειδήσεις, αναµνήσεις, ονόµατα, φαντάσµατα, ανθρώπους όλων των τάξεων, γεύµατα και γάµους, ζωντανούς και νεκρούς, στρατιώτες, γιατρούς, εντυπώσεις λογικές και παράλογες· κι όλα αυτά μες στη φασαρία, στα μαγαζιά, στους δρόµους, στα πάρκα του Λονδίνου – ανάµεσα σε φορέματα, γάντια και καπέλα, αδιάβροχα κι οµπρέλες, αεροπλάνα κι αυτοκίνητα. Ένα κείμενο πυκνό, διεισδυτικό, εµπνευσµένο? µια σκιαγράφηση της ανθρώπινης συνείδησης.