Στον τόμο ανθολογούνται κείμενα κριτικής για το ποιητικό έργο του «υπερρεαλιστή» Nίκου Eγγονόπουλου που καλύπτουν μια περίοδο περίπου εβδομήντα χρόνων, από το 1938, χρονιά που κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του Mην ομιλείτε εις τον οδηγόν, μέχρι σήμερα. Στόχος της ανθολόγησης είναι να προσφέρει στον αναγνώστη τα απαραίτητα ερμηνευτικά κλειδιά για την κατανόηση του ποιητή Εγγονόπουλου και ταυτόχρονα να δώσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα για την πρόσληψη του έργου του από την κριτική σε σχέση με τα ιστορικά, πολιτικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα μιας περιόδου που περιέλαβε έναν παγκόσμιο πόλεμο και δυο δικτατορίες. Η περιδιάβαση στα κείμενα αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον καθώς αναφέρονται σε ζητήματα του μοντερνισμού, του υπερρεαλισμού και των πειραματικών καλλιτεχνικών πρωτοποριών του μεσοπολέμου, που εκπροσώπησε ο Νίκος Εγγονόπουλος με το ποιητικό και ζωγραφικό έργο του.