Ο έρωτας και τα αντιφατικά συναισθήματα που προκαλεί –ευφορία, ζήλια, οδύνη, οργή, απώλεια, ματαίωση, απόλαυση, ηδονή– είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της ποίησης. Από τη Σαπφώ και τον Κάτουλλο, τους τροβαδούρους και τον Σπένσερ ως τον Μπάυρον και τον Γκαίτε, τον Καβάφη και την Πλαθ, οι ποιητές ένιωθαν πάντα την ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτό το πάθος που, όπως λέει ο Σαίξπηρ στον Οθέλλο, «shakes our very frame». Φαντάζει εύκολο να ρωτήσει κανείς τον αγαπημένο του, «How do I love thee?», όπως ρωτάει η Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ στο γνωστό της ποίημα τον μέλλοντα σύζυγό της, και στη συνέχεια να βαλθεί όπως η ίδια να «μετρήσει τους τρόπους», αλλά δεν είναι. Γιατί το μέτρημα στην ποίηση γίνεται με λέξεις, αρμολογημένες με τέτοιον τρόπο στο χαρτί ώστε να φτιάχνουν ένα ποίημα? και οι λέξεις, όπως καλά γνωρίζουμε, είναι το πιο επισφαλές μέσο για να μιλήσει κανείς για κάτι τόσο δυνατό όσο ο έρωτας.