Η ανά χείρας έκδοση των "ευρεθέντων" ποιημάτων του Ρώμου Φιλύρα έχει τη δική της μικρή προϊστορία· η αρχή της βρίσκεται σε αφορμές και σε συμπτώσεις του παρελθόντος, που κίνησαν το ενδιαφέρον μου για το έργο του Φιλύρα: Ο Γιώργος Σαββίδης, σε μια από τις ελάχιστες γραπτές αναφορές του στον ποιητή, μιλώντας (κατά τη διάρκεια της χούντας) για το θέμα του "τραγικού παλιάτσου", χαρακτήρισε τον Πιερότο (1922) ως "ένα από τα σπερματικότερα ποιήματα της νεότερης λογοτεχνίας μας", "από τον οποίο θα εκπορευτεί αργότερα, μεταξύ άλλων, μέρος της προσωπικότητας του Γιάννη Σκαρίμπα"· επίσης, εκεί γύρω στα 1989-1990, τον άκουσα να επισημαίνει την ανάγκη μιας έκδοσης των ποιημάτων του και, λίγο πριν τον πρόωρο θάνατό του (1995), να εκφράζει την πρόθεσή του να προχωρήσει σε ανθολόγησή τους στη σειρά "Ανθολόγος Ερμής". Τον ίδιο καιρό, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, στη Χαμηλή φωνή (1990), μεταξύ τριάντα δύο ποιητών, έδινε στον Φιλύρα την τρίτη θέση, μετά τον Τέλλο Άγρα και τον Κ. Γ. Καρυωτάκη, ανθολογώντας τον με δέκα ποιήματα, ήτοι υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο (4,72).