Συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων του Ρένου Αποστολίδη.

Τὶς βρῆκα ὅλες, καθισμένες γύρω-γύρω, ἕναν τέλειο κύκλο, κάτω ἀπ' τὸ φεγγάρι!
᾿Έμεινα κατάπληκτος. Καμμιά δὲ νιαούρισε, οὔτε φοβήθηκε καμμιά νὰ φύγῃ. ᾿Αδιάφορες ἐκεῖ, σὰ νὰ μὴν ὑπῆρξα, καθισμένες σοβαρὲς στὰ δυό τους πόδια, σὰν τέλεια αἰγυπτιακὰ γλυπτά, ποὺ ἔτσι τὶς τίμησαν οἱ λαοὶ τοῦ Νείλου στοὺς αἰῶνες, συσκέπτονταν...
῾Ολοφάνερα --ἔπαιρνα ὅρκο-- συσκέπτονταν! ῎Αλλο δὲν μπορεῖ νὰ σήμαινε ἡ σοβαρότητά τους αὐτή, ὁ τέλειος κύκλος τους κάτω ἀπ' τ' ὁλόγιομο φεγγάρι, στὴ στρογγυλὴ ἀλλέα, ὅπου ἔφτανα συχνὰ τὴ νύχτα κ' ἔτρεχα μές στ' ἄλσος, στ' "ἀλώνι μου" ποὺ τόλεγα...
Καὺ τώρα, στὴ μέση τ' "ἀλωνιοῦ", αὐτές! Κοιτῶντας ὅλες μπρός τους, σιωπηλές, μὲ μάτια σκιστά – ποὺ τὰ φανταζόμουνα μισόκλειστα, καθῶς οἱ βαθειές τους σκέψεις τὶς εἶχαν ἔτσι ἀπορροφήσει..