Η μελέτη των διαφορετικών ειδών μη ανάγνωσης, των λεπτών καταστάσεων όπου καλούμαστε να μιλήσουμε για ένα βιβλίο που δεν έχουμε διαβάσει, αλλά και των μέσων που μπορούμε να μεταχειριστούμε για να αποφύγουμε το αδιέξοδο δείχνει ότι, αντίθετα με την παγιωμένη αντίληψη, είναι καθ’ όλα εφικτό να διεξάγουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφορικά με ένα βιβλίο που δεν έχουμε διαβάσει, και μάλιστα ακόμη και με κάποιον –και ορισμένες φορές ίσως κυρίως με αυτόν– που δεν το έχει διαβάσει ούτε εκείνος.