Το Ένα πεντιγκρίδεν είναι μαρτυρία, αλλά λογοτεχνικό έργο. Ο συγγραφέας γράφει με ύφος ψυχρό, αποστασιοποιημένο, αν και η οδύνη είναι πάντοτε παρούσα. «Δεν είμαι πλασμένος για να γράφω με μεταφορές», λέει ο συγγραφέας. Μας θυμίζει τον Σταντάλ και την αγάπη του για το ξηρό ύφος του Αστικού Κώδικα. Ο Μοντιανό αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν παρατημένο σκύλο που αναζητά ένα πεντιγκρί· και η μόνη του οικογένεια είναι εκείνη των λέξεων. Η ύπαρξη του Μοντιανό ταυτίζεται με τη συγγραφική του ταυτότητα.