Στις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα, στην αρχαία Αλεξάνδρεια - πόλη-φάρος της αρχαιότητας - γεννήθηκε ένα μεγάλο σχέδιο: Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η ίδρυση δηλαδή μιας μεγάλης βιβλιοθήκης συγκρίσιμης με εκείνη του Λυκείου του Αριστοτέλη, συμπληρώνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τις προσδοκίες της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου στην αναζήτηση και κατάκτηση της παγκόσμιας γνώσης. Δυστυχώς η βιβλιοθήκη αυτή καταστράφηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του λιμανιού πριν 2000 περίπου χρόνια. Η Αιγυπτιακή κυβέρνηση σε συνεργασία με την Unesco, αποφάσισε να χτίσει στην Αλεξάνδρεια μία νέα βιβλιοθήκη, για να προικίσει αυτήν την περιοχή του κόσμου μ' ένα σημαντικό πνευματικό, επιστημονικό και παιδαγωγικό πόλο έλξης. Το πολιτιστικό περιβάλλον δεν είναι σήμερα το ίδιο που ήταν την εποχή των Πτολεμαίων ή των Αράβων Χαλίφηδων. Αυτό το σχέδιο σκοπεύει να πετύχει τρεις στόχους: την ανάπτυξη του ερευνητικού πνεύματος, τη διερεύνηση των πεδίων της γνώσης και την κατάκτηση της ίδιας της γνώσης. [. . .] Η πρόκληση της ιδέας αυτής απαιτεί την πλήρη αφοσίωση όλων των εταίρων και την κινητοποίηση των πιο σύγχρονων τεχνολογικών επιτευγμάτων. Η Αλεξάνδρεια ως πόλη ήταν προορισμένη γι' αυτό το ρόλο: όντας τόπος συνάντησης των πολιτισμών κατά την αρχαιότητα, βρίσκεται σήμερα στο σταυροδρόμι Δύσης και Εγγύς Ανατολής.