"Η επιθυμία είναι "μαζοχιστικής" υφής, διότι προϋποθέτει την ψυχική διεργασία, την αναμονή και την τοποθέτηση κάθε δράσης σε λανθάνουσα κατάσταση. Αντίστοιχα, δεν μπορούμε να σκεφτούμε τη μεταβίβαση, μοναδικό εργαλείο της θεραπείας, παρά μόνο όταν ο ασθενής καθίσταται επιθυμών υποκείμενο". (-Μ.Α.-Α.)

Απέναντι στο φροϋδικό ερώτημα "είναι δυνατόν ο πόνος και η αναζήτησή του να κυβερνούν την ψυχική ζωή;", η Μαρίλια Αϊζενστάιν-Αβέρωφ προσεγγίζει την έννοια του μαζοχισμού ως ιδρυτικής διάστασης της ανθρώπινης ύπαρξης και βασικής συνιστώσας του ψυχικού οργάνου. Αν η αρχή της ευχαρίστησης, με συνέπεια την ψυχική σεξουαλικότητα, συνιστά θεμέλιο της ψυχανάλυσης, ο μαζοχισμός, επενδύοντας τη δυσαρέσκεια, με συνέπεια την αναμονή, αποτελεί το απαραίτητο υλικό για τη διατήρηση της ζωής και της δημιουργικότητας.

Η συγγραφέας στο παρόν βιβλίο μάς ταξιδεύει στην ανακάλυψη βασικών εμπειριών της ανθρώπινης ζωής μέσα από τις μορφές ηρώων και ηρωίδων που αναδύονται από τα λόγια ασθενών, λογοτεχνών και μελετητών. Το κοίταγμα του κόσμου με το βλέμμα της Μαρίλιας Αϊζενστάιν αγκαλιάζει ανθρώπινες στιγμές της καθημερινότητας, που μας μαθαίνουν ότι το άκουσμα του ψυχαναλυτή συμπυκνώνεται στο ξετύλιγμα μιας σκέψης που αποπειράται έμπρακτα και μάταια να διατυπώσει τις προσδοκίες της επιθυμίας και τις ματαιώσεις του πόνου.

Η συγγραφέας, συνεχίστρια του έργου της Ψυχοσωματικής Σχολής του Παρισιού, μας παρακινεί από τη μια να δουλέψουμε ως θεραπευτές απέναντι στη χρεοκοπία του μαζοχισμού και από την άλλη να σεβαστούμε τις αυτοθεραπευτικές προσπάθειες του υποκειμένου στην αντιμετώπιση του βασικού ελλείμματος του πρωτογενούς μαζοχισμού.