Η Αντριάνα Μπράτζι, μια τριανταπεντάχρονη χήρα, ζει απομονωμένη επί δεκατρία ολόκληρα χρόνια στο σπίτι του νεκρού συζύγου της, στην καρδιά μιας κωμόπολης της Σικελίας. Η ξαφνική αρρώστια οδηγεί την Αντριάνα και τον κουνιάδο της, Τσέζαρε, στο Παλέρμο κι από κει σ’ ένα ταξίδι έρωτα χωρίς επιστροφή.

Έχοντας χαρακτηριστεί ως «μια από τις κορυφές του σύντομου πιραντελλικού αφηγήματος», το κείμενο αυτό είναι η αριστοτεχνικά δομημένη ιστορία ενός ταξιδιού, τόσο με την κυριολεκτική όσο και –κυρίως– με τη μεταφορική, συμβολική σημασία του όρου.