ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΦΤΑΝΕΙ ΩΣ ΕΔΩ

Κι ήταν γεμάτο λουλούδια το δωμάτιό μου
όταν η ομορφιά ήταν εδώ μαζί μου.
Δεν υπάρχει πια. Μόνο τ’ άδειο κρεβάτι έμεινε.
Το πάπλωμα το κεντητό διπλωμένο κι αυτό.
Δεν με πιάνει ύπνος.
Τρία χρόνια πέρασαν, μα το άρωμά της μένει.
Αλλά πώς γίνεται και δεν φεύγει κι αυτό;
Μήπως σημάδι είναι
ότι η αγάπη μου θα γυρίσει πάλι κοντά μου;
Πόσο μου λείπει
ενώ γύρω μου πέφτουν τα κίτρινα φύλλα
κι η πάχνη της αυγής νοτίζει τα πράσινα μούσκλια.