«Φοβάμαι μήπως το κάνω να ακούγεται όλο πολύ δύσκολο. Αλλά είναι απλό, είναι εύκολο να το κατανοήσετε, αν απλώς και μόνο θελήσετε να πειραματιστείτε με αυτό. Αν βυθιστείτε σε κάποια ονειροπόληση, αν διαλογιστείτε πάνω σ’ αυτό, τότε γίνεται πολύ δύσκολο. Όταν δεν υπάρχει τοίχος ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα, τότε σε καταλαβαίνω. Αν είμαι ανοιχτός σ’ εσένα, σε καταλαβαίνω άμεσα – και το να είσαι ανοιχτός δεν είναι ζήτημα χρόνου. Μπορεί ο χρόνος να με κάνει να είμαι ανοιχτός; Θα με κάνει να είμαι ανοιχτός απέναντι στον άλλον η προετοιμασία, κάποιο σύστημα, η πειθαρχία; Όχι. Εκείνο που θα με κάνει ανοιχτό απέναντί σου είναι η πρόθεσή μου να σε κατανοήσω. Θέλω να είμαι ανοιχτός γιατί δεν έχω τίποτα να κρύψω, γιατί δεν φοβάμαι· οπότε είμαι ανοιχτός και υπάρχει άμεση επικοινωνία, υπάρχει αλήθεια. Για να δεχτώ την αλήθεια, για να γνωρίσω την ομορφιά της, για να γνωρίσω τη χαρά της αλήθειας, πρέπει να έχω άμεση δεκτικότητα, που να μην τη σκιάζουν θεωρίες, φόβοι και κρυφές, έτοιμες απαντήσεις...»