Μεταχειρισμένο αντίτυπο.
(Κατάσταση: Άριστη, χωρίς σημειώσεις ή τσακίσεις.) 

Τα δύο σημαντικά ποιητικά έργα του Κωστή Παλαμά, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου και Ο Τάφος, αντιπροσωπεύουν διαφορετικές όψεις της πνευματικής και συναισθηματικής του δημιουργίας. Στον Δωδεκάλογο του Γύφτου (1907), ο Παλαμάς χρησιμοποιεί τον "γύφτο" ως συμβολική μορφή του ποιητή-προφήτη και στοχαστή, μέσα από έναν κύκλο δώδεκα μονολόγων γεμάτων φιλοσοφική και κοινωνική αναζήτηση. Το έργο αυτό είναι μια τολμηρή σύνθεση για την τέχνη, την ελευθερία, τον λαό και την πνευματική αποστολή του δημιουργού. Αντίθετα, Ο Τάφος (1921) είναι μια βαθιά λυρική, σπαρακτική σύνθεση εμπνευσμένη από τον θάνατο του αγαπημένου του γιου, Άλκη. Εδώ, ο Παλαμάς εκφράζει το απόλυτο πένθος και την υπαρξιακή αγωνία, φτάνοντας σε μια από τις πιο ανθρώπινες και γνήσιες στιγμές της ελληνικής ποίησης. Μαζί, τα δύο έργα αποτυπώνουν την πολυφωνία και το εύρος του ποιητικού του κόσμου: από το εθνικό και φιλοσοφικό όραμα μέχρι τον πιο προσωπικό πόνο.