Για να κατανοήσουμε το συναίσθημα, λέει ο Σαρτρ, πρέπει να καταλάβουμε τη λειτουργία του. Όταν η συνείδηση δεν μπορεί να αντέξει τον κόσμο όπως αυτός είναι και αδυνατεί να τον αλλάξει εμπράκτως, σπεύδει σύσσωμη να τον συλλάβει διαφορετικά. Ανήμπορη να μεταβάλει τον κόσμο πραγματικά, η συνείδηση τον μεταμορφώνει μαγικά.  

Σε τούτο το κλασικό δοκίμιο ο Σαρτρ επιχειρεί να φέρει τα εργαλεία της φαινομενολογίας στη μελέτη του συναισθήματος, ενώ ταυτόχρονα ασκεί κριτική τόσο στις ­κυρ­ίαρ­χες ψυχο­λογικές θεωρίες του καιρού του όσο και στην ψυχανάλυση. Μέσα από αριστοτεχνικές περιγραφές της θυμικής εμπει­ρίας γενικά, αλλά και των επιμέρους συναι­σθημάτων ειδι­κότερα —του φόβου, της οργής, της θλίψης ή της ­χαράς­—, ο Σαρτρ προτείνει εδώ μια νέα φιλοσοφική θεμελίωση της ψυχολογίας.