"Ο Μεγάλος απατεώνας [1857] του Χέρμαν Μέλβιλ, αυτό το ζοφερά απαισιόδοξο και τολμηρά επινοητικό μυθιστόρημα -το τελευταίο του Μέλβιλ-, θα μπορούσε κάλλιστα να φέρει τον τίτλο "Η τέχνη της εξαπάτησης"". (Φίλιπ Ροθ, The New Yorker)

Μια πρωταπριλιά, το ατμόπλοιο "Φιντέλ" ταξιδεύει στον Μισισιπή· είναι -σε αντίστιξη με το όνομά του που σημαίνει "πιστός"- γεμάτο απατεώνες. Ή μήπως πρόκειται απλώς για έναν μεγάλο απατεώνα, που διαρκώς μεταμορφώνεται, έναν άντρα που, αλλάζοντας ταυτότητα, προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνεπιβατών του για να τους εξαπατήσει; Εμφανίζεται άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν επιτυχημένος επιχειρηματίας, άλλοτε σαν φιλάνθρωπος και άλλοτε σαν κοσμοπολίτης τζέντλεμαν. Κανείς δεν ξέρει ποιος στ' αλήθεια είναι, ούτε γιατί ακριβώς το κάνει αυτό. Η παραπλάνηση των άλλων εκ μέρους του φαντάζει αυτοσκοπός.

Ένα μυθιστόρημα για τις περσόνες που υιοθετούν οι άνθρωποι, κατασκευάζοντας την ταυτότητα που επιλέγουν κατά περίσταση. Μια πολυεπίπεδη κατεδαφιστική κοινωνική σάτιρα από την αριστοτεχνική πένα του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ, γραμμένη τη δεκαετία πριν από το ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου. Μια διασκεδαστική εγκυκλοπαίδεια της (μικρο)απάτης, μια αλληγορική πραγματεία για την "τέχνη της εξαπάτησης". Ένα μυθιστόρημα για όποιον θέλει πραγματικά να καταλάβει την καρδιά του σκότους της αμερικανικής κοινωνίας, το οποίο συγκαταλέγεται στην τριάδα των καλύτερων έργων του Μέλβιλ.