Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ να "ιππεύει" έναν άνδρα δημιουργεί δίχως άλλο πολύπλοκους συνειρμούς. Όταν όμως το ρόλο του υποζυγίου παίζει το ενσαρκωμένο υπόδειγμα της δυτικής φιλοσοφικής παράδοσης, δηλαδή ο ίδιος ο Αριστοτέλης, το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο. Πώς και πότε ο Αριστοτέλης βρέθηκε σε αυτή την παράδοξη θέση; Ποια είναι άραγε η γυναίκα πού τον "υποτάσσει" με τέτοιον τρόπο; Και γιατί το θέμα αυτό, η ιστορία δηλαδή της νεαρής Φυλλίδας και του γηραιού Αριστοτέλη, επιβίωσε επί αιώνες σε εκατοντάδες εικαστικές αναπαραστάσεις; Το ξετύλιγμα του νήματος μας οδηγεί στις πριγκιπικές αυλές της μεσαιωνικής Γαλλίας του 13ου αιώνα, όπου το Τραγούδι του Αριστοτέλη (Le lai d' Aristote) συναντιέται για πρώτη φορά, κι από εκεί στις μακρινές χώρες της Ανατολής που κατέκτησε ο Αλέξανδρος. Γιατί δεν πρέπει να το ξεχνάμε: Ο Σταγειρίτης ήταν ο δάσκαλος του νεαρού Μακεδόνα. Φυλλίς, Αλέξανδρος και Αριστοτέλης συνδέονται λοιπόν σε ένα ανορθόδοξο ερωτικό τρίγωνο εντός του οποίου συμπλέκονται πρώιμες φεμινιστικές διεκδικήσεις, μια κριτική της σχολαστικής φιλοσοφίας και ένας ύμνος προσήλωσης. Για πρώτη φορά μεταφράζεται στα ελληνικά το γαλλικό κείμενο του 13ου αιώνα, που αφηγείται την παράξενη ιστορία του Αριστοτέλη και της Φυλλίδας, ενώ η εισαγωγή τοποθετεί το ζήτημα στο ιστορικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον του.