Παρακολουθώντας ένα μάθημα σχετικά με το άπειρο στο Στάνφορντ, περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Ράβι Καπούρ ανακαλύπτει ότι βρίσκεται μπροστά στα ίδια μαθηματικά και φιλοσοφικά διλήμματα που αντιμετώπισε και ο μαθηματικός παππούς του πριν από αρκετές δεκαετίες – και που τον οδήγησαν στη φυλακή. Κατηγορούμενος, το 1919, με βάση έναν σκοταδιστικό νόμο περί βλασφημίας σε μια μικρή πόλη του Νιου Τζέρσεϊ, ο Βιτζέι Σαχνί προκαλείται από έναν επιφυλακτικό δικαστή να υποστηρίξει την πεποίθησή του ότι η μαθηματική βεβαιότητα μπορεί να επεκταθεί στο σύνολο της ανθρώπινης γνώσης – συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας. Μαζί οι δύο άνδρες ανακαλύπτουν την ισχύ –και την επισφάλεια– αυτού που για μεγάλο διάστημα θεωρούνταν το απόγειο της ανθρώπινης βεβαιότητας, της Ευκλείδειας γεωμετρίας.

Ενώ ο παππούς και ο εγγονός παλεύουν με το ερώτημα αν είναι εφικτή η απόλυτη βεβαιότητα στα μαθηματικά ή τη ζωή, αναγκάζονται να επανεξετάσουν τις θεμελιώδεις πεποιθήσεις και επιλογές τους. Οι ιστορίες τους βασίζονται στη διερεύνηση των παράλληλων εξελίξεων στη μελέτη της γεωμετρίας και του απείρου – και τα μαθηματικά που περιγράφονται είναι τόσο λιτά και συναρπαστικά όσο η αφήγηση και οι χαρακτήρες είναι ελκυστικοί και περίπλοκοι.