Μοιρασμένος ανάμεσα σε έναν ενθουσιώδη λυρισμό και την έμμονη ιδέα του ρεαλισμού, ο Γκυστάβ Φλωμπέρ (1821-1880) σφραγίζει τα γραπτά του με τον ανωτέρω δυϊσμό – που αποτελεί εξάλλου και τη μεγαλύτερη πρωτοτυπία του έργου του. Απαράκαμπτος σταθμός της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός ο αισθητής του λόγου επιδόθηκε σε μια σχολαστική έρευνα και συλλογή στοιχείων σχετικά με την ανθρώπινη ψυχή.

Υπάρχει μήπως αίσθημα πιο καταστρεπτικό για την ψυχή, πιο εξοντωτικό για το πνεύμα και πιο ολέθριο για την ηθική από το πάθος – λάμια αχόρταγη που καταβροχθίζει τα πάντα στο πέρασμά της;

Ιστορικά στοιχεία, ψυχολογικές μελέτες ή πολυτάραχα δράματα, τούτα τα νεανικά αφηγήματα, γραμμένα από το 1836 έως το 1842, προαγγέλλουν ήδη τον φλωμπεριανό οίστρο των γραπτών της ωριμότητας του συγγραφέα.