Η έλξη των ετερωνύµων είναι ό,τι πιο συνηθισµένο στον έρωτα. Είναι όµως εφικτό να διατηρηθεί αυτή η έλξη µέσα στην καθηµερινότητα της ζωής; Μάλλον όχι, ακόµα κι αν οι εραστές –ο Κάρολ και η Λουκρητία σ’ αυτή την ιστορία– είναι δυο πλάσµατα πρόθυµα ν’ αγαπήσουν µε τη µεγαλύτερη ορµή και αφοσίωση που υπάρχει στον κόσµο και αποφασισµένα να µην αναζητήσουν πουθενά αλλού την ευτυχία …

Στην αρχή, όλα πείθουν ότι η απόλυτη ευτυχία µπορεί να υπάρξει: ναι, ίσως µόνο που είναι απίθανο να έχει και διάρκεια… Ο έρωτας πολύ γρήγορα µπορεί να πληγωθεί, να πληγώσει, να φτερουγίσει µακριά, να ξαναγίνει άπιαστο όνειρο και µακρινή ουτοπία. Η Σάνδη στη Λουκρητία Φλοριάνι, αυτό το µικρό αριστούργηµα, το κατεξοχήν εµπνευσµένο από το δεσµό της µε τον Φρειδερίκο Σοπέν έργο της, µας βεβαιώνει πως όλα θα εξελιχθούν απόλυτα φυσιολογικά και χωρίς εκπλήξεις – «όπως στην πραγµατική ζωή». Να όµως που ακόµα και µια (κατά τη συγγραφέα) απλή αφήγηση «οικείων» καταστάσεων µπορεί να ξαφνιάζει…