Η «Διαφορά των φιλοσοφικών συστημάτων του Φίχτε και του Σέλλινγκ» είναι το πρώτο επώνυμα δημοσιευμένο έργο του Έγελου ή Χέγκελ (Hegel, 1770-1831), το οποίο γράφτηκε και εκδόθηκε στην Ιένα το 1801, στην πόλη που, γειτνιάζοντας με τη Βαϊμάρη του Γκαίτε, αποτελούσε τη «φιλοσοφική πρωτεύουσα» της Γερμανίας στο μεταίχμιο του 18ου και του 19ου αιώνα. Ο Έγελος συνομιλεί με τις κορυφαίες μορφές της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας. Με αρχική πρόθεση να ανασκευάσει την εικόνα της σχέσης μεταξύ Φίχτε και Σέλλινγκ, που προκλήθηκε από την «αναγωγή της φιλοσοφίας στη λογική» του Ράινχολντ, υπεισέρχεται στην πραγμάτευση καίριων ζητημάτων που έχουν προκύψει από τον στοχασμό όχι μόνο των προαναφερθέντων φιλοσόφων, αλλά και των Καντ και Γιακόμπι. Εξέχουσα θέση κατέχει επίσης στο έργο η αξιοποίηση σημαντικών πτυχών της πλατωνικής και σπινοζικής φιλοσοφικής κληρονομιάς.