Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα, μέσα από τη ζωή και το έργο δώδεκα αρχιτεκτόνων που επηρέασαν καθοριστικά τη διαμόρφωσή της. Πρόκειται για διακεκριμένους ανθρώπους της πράξης με διαφορετική ηλικία, προέλευση, εφόδια και νοοτροπία, οι οποίοι εκπροσωπούν το πολυποίκιλο τοπίο της ελληνικής αρχιτεκτονικής των δεκαετιών του 1920 και 1930.

Η προσέγγιση αρχίζει με τον πρωτοπόρο κήρυκα της «επιστροφής στις ρίζες» Αριστοτέλη Ζάχο και με έναν εκπρόσωπο της αρχιτεκτονικής γενιά του 1910, τον Κωνσταντίνο Κυριακίδη. Ακολουθεί η τεκμηρίωση του αρκετά άγνωστου έργου έξι εκπροσώπων της δυναμικής γενιά του ’20, των Νικολάου Νικολαΐδη, Κώστα Κιτσίκη, Μανώλη Λαζαρίδη, Δημητρίου Φωτιάδη, Γεωργίου Κοντολέοντος και Λεωνίδα Μπόνη. Η παρουσίαση κλείνει με σημαντικούς εκπροσώπους της αρχιτεκτονικής γενιάς του ’30 –της γενιάς του Μοντέρνου Κινήματος–, οι οποίοι είναι περισσότερο γνωστοί στους κύκλους των ειδικών. Είναι οι Νικόλαος Μητσάκης, Κυριακούλης Παναγιωτάκος, Πάτροκλος Καραντινός και Βασίλειος Δούρας.

Καρπός πολυετών ερευνών των δύο συγγραφέων, το βιβλίο αυτό, δίνοντας έμφαση στα πρόσωπα, προτείνει μια ιστορική προσέγγιση διαφορετική από τις συνήθεις, οι οποίες επικεντρώνονται στα κτηριακά προϊόντα ή στους διαμορφωτικούς τους παράγοντες. Με τον τρόπο αυτό, η ελληνική αρχιτεκτονική του Μεσοπολέμου μπορεί να γίνει ευρύτερα κατανοητή και, το κυριότερο, μπορεί να εκτιμηθεί ο ρόλος των ανθρώπων που την δημιούργησαν. Η δίγλωσση αυτή έκδοση, με το πλήθος των πρωτογενών στοιχείων, τις 620 εικόνες και την υψηλή της αισθητική, δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς επιστήμονες αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό προβληματισμένων αναγνωστών εντός και εκτός ελληνικών συνόρων.