Ο αφηγητής διηγείται τα ταραγμένα χρόνια της νεότητάς του σε ένα φημισμένο οικοτροφείο. Είναι ένας φιλόδοξος, προνομιούχος νέος, αλλά έχει μια σκοτεινή πλευρά – συμπεριφέρεται απερίσκεπτα και συχνά οι πράξεις του είναι ηθικά επιλήψιμες. Στο σχολείο συναντά ένα παράξενο αγόρι που έχει το ίδιο όνομα με κείνον και του μοιάζει εντυπωσιακά. Ο άλλος Γουίλιαμ Γουίλσον βρίσκεται συνεχώς στο παρασκήνιο, τον παρατηρεί και τον ακολουθεί παντού. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο σωσίας γίνεται έμμονη ιδέα στον αφηγητή, και όσο κι αν προσπαθεί να τον αποφύγει εκείνος φαίνεται να λειτουργεί ως ηθική πυξίδα και πηγή ενοχής. Ο Πόε στήνει ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, βάζοντας στο επίκεντρο του διηγήματός του τον σωσία ως σύμβολο των εσωτερικών συγκρούσεων του ατόμου.