Εισβάλλουμε σε τροπικά δάση και σε παρθένα τοπία, τα οποία φιλοξενούν πολλά είδη ζώων και φυτών, στον οργανισμό των οποίων κατοικούν άγνωστοι ιοί. Κόβουμε δέντρα. Σκοτώνουμε ζώα ή τα κλείνουμε σε κλουβιά και τα πουλάμε. Καταστρέφουμε τα οικοσυστήματα και απομακρύνουμε τους ιούς από τους φυσικούς τους ξενιστές. Όταν συμβεί αυτό, χρειάζονται νέο ξενιστή. Συχνά ο νέος ξενιστής είμαστε εμείς. Η λίστα τέτοιων ιών που εμφανίζονται στον άνθρωπο μοιάζει με μια ζοφερή τυμπανοκρουσία: Machupo, Βολιβία, 1961 - Marburg, Γερμανία, 1967- Ebola, Ζαΐρ και Σουδάν, 1976 - ΗIV, αρχικά στη Νέα Υόρκη και στην Καλιφόρνια, 1981- μια μορφή χανταϊού (τώρα γνωστός ως Sin Nombre), νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, 1993 -Hendra, Αυστραλία, 1994 - γρίπη των πτηνών, Χονγκ Κονγκ, 1997 - Nipah, Μαλαισία, 1998 - ιός του Δυτικού Νείλου, Νέα Υόρκη, 1999 - SARS, Κίνα, 2002-2003 - MERS, Σαουδική Αραβία, 2012 - πάλι Ebola, Δυτική Αφρική, 2014. Και πολλοί άλλοι. Ο νέος κορονοϊός (nCoV- 2019) είναι η τελευταία, ως τώρα, τυμπανοκρουσία.

Τι μας περιμένει; Μήπως μια ακόμα χειρότερη φονική πανδημία από τη νόσο Covid-19; To spillover είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία: το πέρασμα, το άλμα, ενός ιού (ή βακτηρίου ή άλλου μικροοργανισμού) από τα ζώα στον άνθρωπο. Ποιο ζώο άραγε θα μας μολύνει στο μέλλον; Ένα τρωκτικό από τη νότια Κίνα; Ένας πίθηκος από τη Δυτική Αφρική; Μια νυχτερίδα από τη Μαλαισία; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των επικοινωνιών, οι μολυσματικοί παράγοντες ταξιδεύουν εύκολα και γρήγορα - όπως και εμείς. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, λέει ο Quammen, είναι ότι οι πανδημίες, όπως η Covid-19, δεν οφείλονται στην κακοτυχία μας, δεν μας συμβαίνουν - είναι συνέπεια του υπερπληθυσμού και του τρόπου της ζωής μας.