Με το σπινθηροβόλο και διεισδυτικό πνεύμα του, ο Baudelaire επιχειρεί σε μια σειρά από κριτικά δοκίμια να αναλύσει το εικαστικό φαινόμενο της εποχής του. Η ματιά του δεν είναι και τόσο αμερόληπτη, αφού η κριτική, κατά την άποψή του, δεν μπορεί αλλά και δεν πρέπει να είναι αμερόληπτη – οφείλει να είναι μεροληπτική και παθιασμένη.

Οι θέσεις του Baudelaire σχετικά με τα αισθητικά ζητήματα και τα μεγάλα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του διατηρούν και σήμερα ακέραιη την επικαιρότητά τους, καθώς βρίσκονται σε διαρκή συνάφεια με διαχρονικές εστίες προβληματισμού κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, όπως: ο ρόλος της κριτικής, η σχέση του καλλιτέχνη με τον καθημερινό βίο, η οριοθέτηση μεταξύ τέχνης και φιλοσοφίας, οι κίνδυνοι από την κυριαρχία των υλικών κριτηρίων και της τεχνολογικής προόδου στη σύγχρονη ζωή κ.λπ.