Το βιβλίο άρχισε να γεννιέται από τη στιγμή που φανερώθηκε στη σκέψη μου η γοητευτική μορφή του Επίκουρου. Ακόμα και σήμερα, ύστερα από το βαθύτερο δούλεμα πάνω στην κληρονομιά των Αρχαίων, είναι λίγοι που ιδεάζονται την εξαιρετική θέση του Επίκουρου στη διανοητική ζωή του αρχαίου κόσμου. Πολλοί, οι περισσότεροι από κείνους που αντίκρισαν με αγάπη και κατανόηση τους Αρχαίους, που γοητεύθηκαν από την ομορφιά του λόγου, της σμίλης και του στοχασμού, δεν υποψιάζονται πως αυτό που αγάπησαν είναι μια όψη, όχι η καλή, η πιο γνήσια αυτουνού που λέμε Ελληνική Αρχαιότητα.

Ο αρχαίος κόσμος ήρθε σ' εμάς θλιβερά θρυμματισμένος. Μεγάλο μέρος από τα γραπτά του μνημεία χάθηκε, οι οικοδομές σωριάστηκαν, τ' αγάλματα και τ' αγγεία κατακομματιάστηκαν και θάφτηκαν κάτω από χώματα ή κάτω από μεταγενέστερα χτίσματα. Μα το πιο αξιοθρήνητο, η κληρονομιά των Αρχαίων παραδόθηκε σ' εμάς ακρωτηριασμένη, παρεξηγημένη και παραμορφωμένη από τις γενεές που μεσολάβησαν. Το κλίμα των ύστερα από τον Αλέξανδρο χρόνων, η επιγονική ιδιοσυγκρασία και το μυστικό θεοκρατικό πνεύμα καθόρισαν τη μονόπλευρη επιλογή του θησαυρού των Αρχαίων και την ανάστροφη αξιολόγησή του.