Έξι μαύρες ιστορίες (συν μία) δοσμένες σαν παραμύθια με ήρωες που νομίζουν. Νομίζουν ότι κάποια πεποίθησή τους είναι αυτονόητη, νομίζουν ότι βρήκαν επιτέλους έναν σύντροφο, ότι νίκησαν τη θλίψη, ότι ψυχική γενναιοδωρία σημαίνει ανοιχτωσιά, ότι η απόλυτη αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευτυχία ή ότι γνωρίζουν τι είναι στ’ αλήθεια δικό τους.

Τελικά, όλοι τους είναι είτε κυνηγοί είτε λύκοι – ηθελημένα ή τραγικά άθελά τους, θύτες και θύματα των ψευδαισθήσεων που «νόμιζαν» ότι τους ταιριάζουν.