Με ποιον τρόπο αντιστέκονται, στο µάτι του κυκλώνα, ζευγάρια και άνθρωποι µονάχοι, γονείς και παιδιά, νέοι και ηλικιωµένοι στα πλήγµατα της κρίσης; Το Όταν φιλούσαµε το ψωµίδιηγείται, µε διεισδυτικό και συγκινητικό τρόπο, τη ζωή καθηµερινών ανθρώπων της διπλανής πόρτας: µιας οικογένειας που επιστρέφει από διακοπές αποφασισµένη να συνεχίσει απαράλλαχτη την καθηµερινή της ρουτίνα, ενός διαζευγµένου που ακούγεται πίσω απ' τη µεσοτοιχία να κλαίει, της γιαγιάς που στολίζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο µήνες νωρίτερα για να δώσει κουράγιο στους δικούς της, µιας γυναίκας που αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της και επιστρέφει στην ύπαιθρο για να ζήσει στη γη που έθρεψε τους προγόνους της… Στο κοµµωτήριο, στο µπαρ, στα γραφεία ή στο Κέντρο Υγείας, οι ήρωες σ' αυτό το σπονδυλωτό µυθιστόρηµα θα ζήσουν γλυκόπικρες στιγµές µιαςαπρόσµενης αλληλεγγύης, στιγµές αγανάκτησης και οργής, αλλά και τρυφερότητας και επιµονής. Και θα καταλάβουν γιατί οι παππούδες τους τουςέµαθαν, όταν ήταν µικρά παιδιά, να φιλούν το ψωµί.