Νουβέλα του Ρένου Αποστολίδη.

«Δίκιο» λοιπόν - τί νὰ πῇς!.. Μὰ ἔλα, διάολε, Λογοκρισία τοῦτοι - «μή γράφῃς, για' θὰ στὰ ψαλιδίσουμε! σοβαρέψου, κι ἂσ' τὰ γραψίματα! δέ 'ναι καιροὶ γιὰ γραψίματα!» (καὶ πότε εἶναι καιροί γιὰ γραψίματα, ρέ κάφροι;) -- κι «᾿Αντίσταση» τάχα οἱ ψευτοαντίθετοι ἀπ' τὴν ἄλλη -- «μή γράφῃς!» (κι αὐτοί τὰ ἴδια! φτυστοί!) «για' θὰ στὰ ψαλιδίσουνε! σοβαρέψου, κι ἄσ' τὰ γραψίματα! δέ 'ναι καιροί γιὰ γραψίματα!» (καὶ πότε εἶναι καιροί γιὰ γραψίματα, ρέ γραμμιτζῆδες; τώρα ἵσα-ἵσα! καιροί γιὰ φοβε ά γραψίματα, ποὺ νὰ παίζῃς ἀλήθεια καὶ τὸ κεφάλι σου, ἀλλιῶς τί ἀξία ἔχουν ὅλα τὰ γραψίματα;) -- μπά! τίποτα, ὅλοι τους!