Βίος απίστευτος, αγγελικός, Θείου έρωτος, σύντομος. «Βία φύσεως» για το «ὑπέρ φύσιν». Λόγος προφητικός, πλούσιος, ουράνιος, παρηγορητικός, προσωπικός. Ιστορίες ζωής, αληθινές, απλές, ως παραβολές, με βαθιά νοήματα βίου και πάλης προς τον Θεό. Αυτός ο Λόγος του, ο Αυτοβιογραφικός, χωρίς να αλλοιωθεί, χωρίς να χάσει τη γλυκύτητα και την απλότητά του, την ομορφιά του, θα αποτελέσει το κέντρο για να συλλαβίσουμε οι άνθρωποι του κόσμου τον Βίο και τον Λόγο του.

Ο Αρσένιος Εζνεπίδης (ο μετέπειτα Άγιος Παΐσιος) ήρθε από την Καππαδοκία και την αγκαλιά του Αγίου Αρσενίου, με την «ανταλλαγή» του 1924 -στην πιο ακριβή ανταλλαγή-, προσφυγόπουλο σαράντα ημερών στη Μητέρα Ελλάδα, παιδί του πόνου, για να αγκαλιάσει τους πονεμένους και να κάνει δικό του για εβδομήντα χρόνια και για πάντα τον πόνο τους. Γιατί και η δική του εμπειρία από την ασθένεια ήταν «η πιο δύσκολη περίοδος της ασκητικής του ζωής». Γι’ αυτό και ήθελε να ζήσει λίγο ακόμα. Για την αγάπη! «Η αγάπη, η αγάπη. Μα αν δεν ήταν αυτή η αγάπη, ποιος ξέρει πού θα αλήτευα».

Ο ονομαστός Γέροντας Παύλος Σιναΐτης μάς το εξέφρασε συγκινημένος: «Η ζωή του ήταν θαυμαστή. Ό,τι και αν πει κανένας γι’ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο είναι λίγο. Είχε πολλή αγάπη και το ακατάκριτο. Δεν κατηγορούσε τους ανθρώπους. Δεν κατέκρινε ποτέ του κανέναν. Είχε και πολλή ταπείνωση. Πάνω από όλα ήταν η αγάπη».