Από το 1994 και εξής, «Senna» δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά μια απώλεια, μια νοσταλγία και μια οδυνηρή έλλειψη προσωποποιημένη με τα χαρακτηριστικά του: το μελαγχολικό βλέμμα, το κίτρινο κράνος, τα φθαρμένα γάντια, η βραζιλιάνικη σημαία που ανεμίζει μέσα από το κόκπιτ, η κραυγή στον τερματισμό, ένα έπαθλο που υψώνεται με υπερπροσπάθεια στο βάθρο της νίκης. Ο Ayrton Senna είναι ο άγγελος της νοσταλγίας, του βραζιλιάνικου «σαουντάτζι» (saudade).

Το Senna: Το Πνεύμα της Ταχύτητας αποπειράται να αναλύσει τον ήρωα και το φαινομένο, ανατέμνοντας ταυτόχρονα την αδιανόητη απουσία του μεγαλύτερου αστέρα που ανέδειξε ποτέ η Φόρμουλα 1, μιας προσωπικότητας πολύ πιο σημαντικής από το ίδιο το σπορ.