Στη Σύγχυση αισθημάτων, ο Τσβάιχ περιγράφει με τη λεπτή ψυχογραφική πένα του την ιστορία ενός ατίθασου φοιτητή που ανακαλύπτει τις χαρές της γνώσης χάρη στον εμπνευσμένο καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, ώσπου ανακαλύπτει ότι αυτός είναι ομοφυλόφιλος και βασανίζεται από την αγάπη του για τον νεαρό προστατευόμενό του. Η νουβέλα αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε (1927) –εν μέρει και για τη συμπάθεια με την οποία αντιμετωπίζει ο Τσβάιχ τον ήρωα του– και σχολιάστηκε από τον πατέρα της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ σε σύντομο κείμενο που παρατίθεται στο επίμετρο του βιβλίου.