Ο Τερέντιος στις τρεις του αυτές κωμωδίες (που οι δύο τους έχουν πρότυπο τις ομώνυμες του Μενάνδρου –Ευνούχος, Αδελφοί Β΄ –, η τρίτη μιμείται το Φορμίωνα του Απολλοδώρου) απεικονίζει πώς το ελληνικό πνεύμα της επιείκειας αρχίζει να επηρεάζει (2ος αι. π.Χ.) τη ρωμαϊκή κοινωνία, ιδιαίτερα όσον αφορά την αγωγή της νεολαίας. Ο Φορμίων (που τον μιμήθηκε ο Μολιέρος στις Πονηριές του Σκαπίνου) μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Oι κωμωδίες του Τερεντίου, όπως και του Πλαύτου, διασώζουν το πνεύμα και το ύφος της νέας αττικής κωμωδίας, της οποίας το έργο έχει κατά το μεγαλύτερο μέρος χαθεί.