Στην ιστορία της Άλκηστης, της αφοσιωμένης συζύγου του Αδμήτου, που δέχθηκε να προσφέρει τη ζωή της για να ζήσει ο άντρας της, ιστορία την οποία δραματοποίησε ο Ευριπίδης, ο Lesky (1925) αναγνώρισε ένα παραμυθικό μοτίβο διαδεδομένο όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε άλλους λαούς (Γερμανία, Ρωσία, Φινλανδία και Ελβετία). Εδώ περιοριζόμαστε να παραθέσουμε τη νεοελληνική εκδοχή που μνημονεύει ο Ν. Γ. Πολίτης (1909, 250-251), όπου αυτός που προσφέρει τη ζωή του υπέρ της σωτηρίας του άλλου μέλους του ζευγαριού δεν είναι ο άνδρας, όπως συμβαίνει στις βορειοευρωπαϊκές παραδόσεις,αλλά η γυναίκα. [...] (Από την εισαγωγή του πρώτου τόμου)

 Όπως επισημαίνεται στον πρόλογο του πρώτου τόμου, τα σχόλια που καταχωρίζονται εδώ δεν αποσκοπούν στην ερμηνεία του δράματος, η οποία επιχειρήθηκε με την Εισαγωγή και τα επισυναπτόμενα παραρτήματα. Στόχος τους είναι να μνημονευθούν παράλληλα χωρία, να εντοπιστούν και να εξηγηθούν αξιοσημείωτες συντακτικές, μετρικές και ρητορικές χρήσεις, να παρατεθούν πραγματολογικές παρατηρήσεις και να δοθεί σχετική βιβλιογραφία, στην οποία ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει πληρέστερη τεκμηρίωση και αναλυτικότερη πληροφόρηση. Έτσι τα σχόλια έχουν συνταχθεί με εξαιρετικά λιτό τρόπο, ώστε να γίνουν αφετηρία για περαιτέρω αναζητήσεις, και δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Άλλωστε, η κυκλοφόρηση των πρόσφατων υπομνημάτων του έργου από την Parker και τον Seeck θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε ενοχλητικές επαναλήψεις στοιχείων που το παρόν υπόμνημα θεωρεί δεδομένα.