Τι συμβαίνει όταν η έννοια της απόλυτης ομορφιάς προσωποποιείται; Πώς ορίζεται ένα τέτοιο πρόσωπο στη λογοτεχνία; Γιατί οι αρχαίοι συγγραφείς δεν περιγράφουν την όψη της Ελένης; Πότε μιλάμε για την «Ελένη της Τροίας»; Πότε για την «Ελένη της Σπάρτης»; Ποια είναι η πολιτική εικόνα της Ελένης; Ποια σχέση είχε η Ελένη με το Δούρειο Ίππο; Γιατί μιμήθηκε τις φωνές των γυναικών των Ελλήνων που βρίσκονταν κρυμμένοι μέσα του; Ποια όψη - αθώα, ένοχη, σπαραχτική ή κυνική - επιλέγουν να δώσουν οι τραγικοί ποιητές στην Ελένη, την αληθινή ή την άλλη, την εικονική; Ο Μενέλαος Χριστόπουλος επιχειρεί να φωτίσει αυτά τα ερωτήματα που συνθέτουν ένα γοητευτικό πλέγμα λογοτεχνικών, μυθογραφικών και ιστορικών δεδομένων και που απασχολούν στο πέρασμα των αιώνων τους μελετητές ενός λογοτεχνικού προτύπου του οποίου η σύνθεση ανάγεται στο μυθικό υπόστρωμα της προομηρικής εποχής.