Το βιβλίο που έκανε διάσημο τον Χάρολντ Μπλουμ ήταν η Αγωνία της επίδρασης (1973). Στην έννοια της επίδρασης, η οποία κατέχει κεντρική θέση στη θεωρία του, επανέρχεται με το παρόν βιβλίο (2011). Η «ανατομία» έχει δύο κύριους στόχους: να διερευνήσει περαιτέρω την έννοια της επίδρασης και να την τεκμηριώσει με περισσότερα και πειστικότερα παραδείγματα.

Το εγχείρημα υλοποιείται με την προσφυγή στο έργο κορυφαίων συγγραφέων. Ξεχωριστή θέση δίνεται στον Σαίξπηρ (πέντε κεφάλαια) και, ακολούθως, στον Ουίτμαν (τρία κεφάλαια). Ο κατάλογος ενισχύεται με την προσφυγή σε άλλους επιφανείς του λογοτεχνικού κανόνα (π.χ. Δάντης, Μίλτον, Δόκτωρ Τζόνσον, Σέλεϊ, από την κλασική παράδοση· Τζόις, Στίβενς, Γέιτς, Χαρτ Κρέιν, από το πεδίο του μοντερνισμού· Μέριλ, Άσμπερι, Άμονς, από τους νεότερους). Για την υπεράσπιση της αισθητικής του θεωρίας ο Μπλουμ επικαλείται τον Πέιτερ και τον Ουάιλντ, και για το μυστήριο τῆς δημιουργίας, ως επίδραση ανάμεσα σε προνομιούχα υποκείμενα, επικαλείται τον Έμερσον, τον Κίρκεγκορ, τον Νίτσε και τον Φρόιντ.

Η Ανατομία της επίδρασης ωστόσο δεν είναι μια απλή διαδρομή στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι μια καταβύθιση στο δράμα της φαντασίας. Το σημαντικότερο: είναι μια παρότρυνση στους αναγνώστες να διαβάζουν κείμενα που προσθέτουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους.