Παρίσι, Μάιος 1968: Στήνονται οδοφράγματα, οι φοιτητές κατεβαίνουν σε πυρωμένες διαδηλώσεις, η θρυαλλίδα καίγεται, δέκα εκατομμύρια (!) εργαζόμενοι κηρύσσουν απεργία διαρκείας, κόντρα μάλιστα στα συμβιβασμένα από καιρό συνδικάτα, οι τοίχοι γίνονται η παρτιτούρα της συμφωνικής ποίησης των δρόμων. Δυο δίδυμα Γαλλάκια κι ένας συνομήλικός τους νεαρός Αμερικανός, οι ήρωες του συναρπαστικού μυθιστορήματος "Οι Ονειροπόλοι" του σκοτσέζου ποιητή και μυθιστοριογράφου Γκίλμπερτ Ανταίρ, εμπλέκονται στην εξεγερσιακή κατάσταση, σ' αυτή την πρώτη παγκοσμίως επανάσταση πολυτελείας, μια επανάσταση που κύριό της πρόγραμμ

α (και πρόταγμα) ήταν η περιπέτεια της ποίησης και η ποίηση της περιπέτειας.
Η ιστορία του Μάη είναι ταυτόσημη με την εμπρηστική επιθυμία των ανθρώπων να ζήσουν μια ζωή πλήρη εντέλει, πέρα από διαμεσολαβήσεις, μια ζωή απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και την αλλοτρίωση.
Αυτό διαλαλούσαν οι τοίχοι και οι δρόμοι του Παρισιού.