Τον Φεβρουάριο του 2021, η Μαγκαλί Μπλαντέν εξαφανίζεται. Μετά από έναν μήνα, το πτώμα της ανακαλύπτεται στο δάσος του Μπουαζερβιλύ (νομός Ίλ-έ-Βιλαίν, Βρετάνη), κοντά στο σπίτι της. Η Μαγκαλί, μητέρα τεσσάρων παιδιών, δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της.

Ο Καρύλ Φερέ ασχολείται με αυτή τη γυναικοκτονία και με τις πολλαπλές διακλαδώσεις της για να καταλάβει και να μην ξεχάσει, γιατί "η Μαγκαλί δεν είναι ανώνυμη, η Μαγκαλί είναι όλες οι γυναίκες".

Αυτή η είδηση με αναστάτωσε, σαν κάποιο μυστήριο να είχε εισβάλει στην καθημερινότητά μου. Ποτέ δεν μ' ενδιέφεραν ιδιαίτερα τα αστυνομικά δελτία, ακόμη δε λιγότερο οι κατά συρροή δολοφόνοι -αντιπροσωπεύουν το 0,0000001% του πληθυσμού-, όμως η γειτνίαση με το χωριό της παιδικής μου ηλικίας και όλα όσα έζησα εκεί με γύρισαν πίσω τρεις ζωές, τότε που πίστευα ακόμη στην αδελφοσύνη των ανθρώπων.

Πράγματι, σύντομα μάθαμε ότι δεν επρόκειτο για απλή εξαφάνιση, αλλά ότι η Μαγκαλί Μπλαντέν είχε δολοφονηθεί από τον σύζυγό της. Μια γυναικοκτονία, μία ακόμη... Μια προμελετημένη δολοφονία, που, δυστυχώς, δεν ήταν ένα κοινό αστυνομικό συμβάν, αλλά μάλλον το σύμβολο μιας εποχής όπου τίθενται νέα ερωτήματα: ιστορικά, "επαναστατικά-εξελικτικά", διαπροσωπικά. Γιατί δολοφονήθηκε η Μαγκαλί; Επειδή γεννήθηκε γυναίκα; Επειδή η εκδίκηση είναι μια ποταπή ανθρώπινη πράξη στην οποία δίνουμε υπερβολική αξία;

Άραγε η συγγένειά μου με το βρετανικό χωριό αρκούσε ώστε να με κάνει να ασχοληθώ με την υπόθεση, με το θέμα;

Πάλι η αδικία, αυτός ο κοινός τόπος που ανέκαθεν με απωθεί. Η Μαγκαλί δεν έπρεπε να καταλήξει ένα απλό όνομα στη λίστα των γυναικοκτονιών κάπου υπήρχε μια αλήθεια την οποία έπρεπε να βρω. Να πάρω την απόφαση να βουτήξω τα χέρια στα απόνερα, έστω κι αν έφερνα στην επιφάνεια εμετικά δηλητήρια - την ιδέα της εκδίκησης, την εν θερμώ και εν ψυχρω βία, τον ανδρισμό, την ιδέα της εξουσίας πάνω στον άλλον...