«Για κάθε πράγμα μπορούν να παρουσιαστούν δύο εκδοχές αντίθετες μεταξύ τους». Την αρχή αυτή του Πρωταγόρα την εφαρμόζει ο Αντιφών στις τρεις πλασματικές Τετραλογίες του, όλες για υποθέσεις φόνου. Γραμμένες πιθανώς μεταξύ του 440 και του 420, είναι ίσως το πρώτο σωζόμενο δείγμα της αττικής πεζογραφίας. Δεν υπάρχει όμως σε αυτές τίποτε το πρωτόλειο. Και σήμερα ακόμη μας εκπλήσσουν με την πυκνότητά τους, με τους πειραματισμούς τους στη γλώσσα, και πάνω απ ᾽όλα με την ευστροφία τους. Στα ρητορικά αυτά παίγνια, ο Αντιφών δικαιώνει πλήρως την άποψη του Θουκυδίδη ότι δεν υπήρχε κανείς συγκαιρινός του που να τον ξεπερνά στην τέχνη της επιχειρηματολογίας.