Σεῖς ἀπὸ τὴ μιὰ μεριά, ὅλοι --μὲ τοὺς πολέμους σας, τοὺς «ἱερούς» ἀγῶνες σας, τὶς «ἱερές» σας καὶ μεγάλες «σκοπιμότητες» (καὶ μὲ τὰ ψεύδη σας, τά «ἱστορημένα» καί «διαπιστωμένα» σας, τὰ ὅποια «ἐκτὸς πάσης ἀμφισβητήσεώς» σας)-- κ' ἐγώ ἀπ' τὴν ἄλλη, μόνος, ἢ μὲ τοὺς χιλιάδες τοὺς νεκρούς, τοὺς βουβὰ μαρτυρήσαντες, μὲ τὰ ἴδια τὰ πράγματα, ποὺ παρὰ τὶς ὅποιες προπαγάνδες κι ἀντιπροπαγάνδες σας ὅ μ ο ι α βοοῦν ἀκόμα - μ ό ν ο ς, μὲ τὰ προσωπικά μου βιώματα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ μὲ γελάσουν (ἤ, κι ἂν μὲ γελοῦν πιὰ κι αὐτά, χαλάλι μου τὸ γέλασμα κ' ἡ ἀπὸ παραίσθησή μου προσωπική μου ἀπώλεια μὲς στὴν πλάνη), μόνος τελείως, μὲ ὅσα εἶδα ἐγώ, ὅσα ἄγγιξα ἐγώ, ὅσα βεβαιώθηκα ἐγὼ πὼς στέκαν τ έ τ ο ι α, κι ὄχι ἄλλα, μπροστά μου...