Συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων του Ρένου Αποστολίδη.

«῎Α, ναί! ῾Η γλῶσσα της τοῦ 'ταν ἄγνωστη -καὶ δέ θ' ἄνοιγε πάντως τὸ στόμα του, ὅ,τι καὶ νὰ γινόταν, ὅσο νὰ ξεδιαλύνῃ!- μὰ τὰ αἰσθήματα αὐτά τάξερε· ἦταν ἴδια μ' ὅ,τι μέσα του ἡ τρυφερότητα εἶχε ἀπὸ παμπάλαια φυτεμμένο, καὶ δεμένο, μὲ 'γυναῖκα', 'μάνα', 'ἀγαπημένη', 'παιγνίδι', 'χάδι'... Αὐτά δέν εἶχαν ἀλλάξει!..» Κι ἀφήνονταν, λοιπόν, σ' αὐτά, σά σὲ ὄαση - ὅσο νὰ συνέλθῃ...