Το να γυρέψουμε να εξηγήσουμε για ποιους λόγους αξεδιάλυτους από πρώτη ματιά, ο Σαρραζίνος νιώθει τόσο έντονα επηρεασμένος από την παρουσία της Ζαμπινέλλας είναι ολότελα αδύνατο σ’ αυτή τη φάση. Δε θα φαινόταν άσχετο να λέγαμε πώς είναι το ένστικτο ή ακόμα-ακόμα και η φυσική προδιάθεση. Δε θα ’ταν όμως και η πραγματική αιτία. Έτσι τον βλέπουμε κάθε βράδυ στο ίδιο θεωρείο, βυθισμένο μέσα στην πολυθρόνα του να θαυμάζει τ’ όνειρό του και να χαίρεται αυτό το θαυμασμό του ακόμα πιο πολύ, όντας ελεύθερος σε περιβάλλον που δε νοιάζεται για τις δικές του σκέψεις, τις αντιδράσεις, τους σκοπούς.