ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ τεκμήρια απ᾽ όσα απόκεινται στο Αρχείο Καβάφη είναι πέντε διαγραμμισμένες κόλλες αναφοράς στο recto των οποίων ο Καβάφης έχει αντιγράψει προσεκτικά με μελάνι όλο το τρίτο μέρος του δοκιμίου του ROBERT LOUIS STEVENSON που τιτλοφορείται “Old Mortality” (δημ. 1884/1887). Πότε έγινε η αντιγραφή και για ποιόν λόγο; Ήταν τυχαία η επιλογή αυτού του κειμένου για τον Καβάφη; Μια μηχανική άσκηση καλλιγραφίας που δεν υποδηλώνει ουσιώδη συνάφεια του αντιγραφέα με το θέμα η το περιεχόμενο όσων αντέγραψε; Η μήπως σ᾽αυτή τη φαινομενικά τυχαία επιλογή υπόκειται κάποιος βαθύτερος λόγος, σχετικός με περιστατικά και πράγματα της ζωής του Καβάφη και προάγγελος των συγκινήσεων που θα αποτελέσουν αργότερα της τέχνης του την περιοχή; Το ανά χείρας μελέτημα δοκιμάζει να σχεδιάσει μια πιθανή απάντηση στο σύνθετο αυτό ερώτημα, μια υπόθεση εργασίας, στην οποία δύο κορυφαίοι λογοτέχνες, ο Κ. Π. Καβάφης και ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, αντικρίζονται υπό το καθεστώς ενός –δικού του ο καθένας– πένθους.

Την έκδοση συμπληρώνει η μετάφραση ολόκληρου του δοκιμίου του Στήβενσον, σαν φυσική προέκταση των σκέψεων και των συναισθημάτων που ενδέχεται να προκαλέσει η αδόκητη αυτή συνάντηση στον σημερινό αναγνώστη.