Όσο η απόσταση μεγαλώνει, τόσο η αγάπη δυναμώνει…

ΤΣΑΡΛΙ: Τα έχω με τον Νικ Νέλσον εδώ και δύο χρόνια.
Τρελαίνεται για το ράγκμπι, τους σκύλους, τον ήχο των μαρκαδόρων στο χαρτί, τα σκίτσα που φτιάχνει στα παπούτσια του… Τρελαίνεται και για μένα.

ΝΙΚ: Τι κάνουμε ο Τσάρλι κι εγώ όταν είμαστε μαζί;
Βλέπουμε ταινίες. Χαζεύουμε βιντεάκια. Φασωνόμαστε. Μαγειρεύουμε. Κουβεντιάζουμε. Καβγαδίζουμε. Γελάμε. Ίσως είμαστε βαρετό ζευγάρι. Όμως, ειλικρινά, δεν μας πειράζει καθόλου.

Όλοι ξέρουν ότι ο Νικ και ο Τσάρλι είναι αχώριστοι.
Όμως τώρα ο Νικ θα φύγει για το πανεπιστήμιο, αφήνοντας μόνο του τον Τσάρλι που δεν έχει τελειώσει ακόμα το σχολείο.
Καθώς πλησιάζει η στιγμή του αποχωρισμού, αρχίζουν και οι δύο να αναρωτιούνται αν η αγάπη τους είναι αρκετά δυνατή για να αντέξει την απόσταση που θα τους χωρίζει.
Στο κάτω κάτω, οι εφηβικοί έρωτες σπάνια κρατούν για πάντα…