Η Πραγματεία για την Ανθρώπινη Φύση (A Treatise of Human Nature, 1739–40) του Ντέιβιντ Χιούμ αποτελεί μια από τις πιο ριζοσπαστικές και επιδραστικές φιλοσοφικές συνεισφορές του 18ου αιώνα. Με στόχο να θεμελιώσει τη φιλοσοφία πάνω σε μια «πειραματική μέθοδο συλλογισμού για τον άνθρωπο», ο Χιουμ εξετάζει τη φύση της ανθρώπινης σκέψης, των αισθήσεων, των παθών και της ηθικής. Αμφισβητεί την παραδοσιακή έννοια της αιτιότητας, την έννοια του εαυτού ως σταθερής οντότητας και προσφέρει μια εντελώς νέα θεώρηση για την προέλευση της ηθικής, στηριγμένη στο συναίσθημα και όχι στη λογική. Αν και αρχικά παραγνωρισμένο, το έργο αναγνωρίζεται σήμερα ως θεμέλιο της νεότερης εμπειριστικής και σκεπτικιστικής παράδοσης και κεντρικό κείμενο για την κατανόηση της νεότερης φιλοσοφίας.