Τον άφησε σκεπτικό η ιστορία του καφενόβιου. Πως είχε καταπιεί ο δράκος ένα ολόκληρο χωριό στη Μικρασία πριν προλάβει να επέμβει ο Άγιος Γεώργιος; Μόνο ένα παιδί είχε επιζήσει κι έλεγε την ιστορία όπου βρισκόταν κι όπου στεκόταν, σηκωνόταν μάλιστα ξαφνικά ενώ κοιμόταν και την εκφωνούσε με ύφος τελάλη άλλοτε πάλι μίλαγε σιγά, με το οικουμενικό βάθος της φωνής ενός υπνοβάτη. Ήταν πολύ εντυπωσιακό. Αυτοί που άκουγαν την ιστορία ένιωθαν ύστερα από τρεις μέρες την ανάγκη να την πουν οπωσδήποτε σε κάποιον άλλο. Στην Τουρκοκρατία ένας μπέης είχε δέσει και φιμώσει δέκα ζαπτιέδες ώστε να μη τον διακόψουν την ώρα που τους την έλεγε. Με τούτα και μ' εκείνα η ιστορία έφτασε μέχρι την οδό Σκουφά. [...]