Τα "Σονέτα της συμφοράς" συνοψίζουν όλους τους βασικούς σταθμούς της ποιητικής πορείας που έχει διαγράψει μέχρι τώρα ο Χάρης Βλαβιανός, ενώ την ίδια ώρα επιφέρουν μία καίρια τομή στο έργο του, το οποίο εμφανίζεται με μια ριζικά αναπλασμένη μορφή. Παίζοντας με την παράδοση του σονέτου, όπως έχει κατοχυρωθεί στην ευρωπαική ποίηση, ο Βλαβιανός συναιρεί το παρελθόν με τη νεωτερικότητα σ' ένα μεταμοντέρνο ιδίωμα, το οποίο καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο υψηλό και το χαμηλό, στην κωμωδία και το δράμα, αλλά και στο συνεκτικό νόημα ή την αποσπασματική και ελλειπτική έκφραση. Με μια περσόνα η οποία μετατρέπει το αυτοβιογραφικό στοιχείο σε ολοζώντανη περιπέτεια της τέχνης του, ο ποιητής υιοθετεί ένα ύφος γεμάτο υποβλητικούς αιφνιδιασμούς. Καταφεύγοντας άλλοτε στη λεπτή ειρωνεία και άλλοτε στον αιχμηρό σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, ο Βλαβιανός δείχνει, ήδη από τον δίσημο τίτλο της συλλογής του, πώς η ασέβεια μπορεί να αποτελέσει τη βασιλική οδό για την ανανέωση της ποιητικής ευαισθησίας.