Συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων του Ρένου Αποστολίδη.

Δέ μπορεῖς νὰ γίνῃς «ἀνήθικη»; Κι ἀκόμα παραπέρα: «ἐξωηθική»;.. Τ' ἄστρα δέν ἔχουν «ἠθική» - καὶ δῶ εἴμαστ' ὁλόμονοι, σάν τ' ἄστρα!.. Κι ὄχι στὸ σκοτάδι μόνοι -- σάν κάτι νάχαμε νὰ κρύψουμε, νὰ «ὠφείλαμε» τάχα νὰ κρύψουμε (καὶ γι' αὐτό λοιπὸν τὸ σκοτάδι, ἔ ; μὲ καταλαβαίνεις !) -- μὰ στὸ φῶς μόνοι, τὸ καταμεσήμερο, κάτω ἀπ' τὸν ἀπέραντο οὐρανὸ μονάχοι, μάτι ὁλάνοιχτο ἔτσι νὰ μᾶς βλέπῃ, μ' ἂς βλέπῃ! ποιός τοῦ 'δωσε τάχα στ' ἀλήθεια «νὰ ἐλέγχῃ»; Μόνο στὶς κοινωνίες «ἐλέγχουν» - γι' αὐτό καὶ σκοτώνουν! Μὰ ἐδῶ εἴμαστ' ἄστρα !