"Ως το μεσημέρι χιόνισε πυκνά. Κρύος καιρός, σταχτής, κλειστός από παντού. Κανείς δεν ξεμύτισε απ` το σπίτι του. Πού να πας, και τι να κάνης; Όπου γυρνούσες το μάτι, έβλεπες μια λευκή κουρτίνα που έπεφτε, έπεφτε, χωρίς τελειωμό. Κατά τις τρεις, σταμάτησε το χιόνι. Φύσηξε αέρας θαλασσινός και συνεπήρε τα σύννεφα. Στην κορυφή του γαλάζιου ουρανού έλαμψε ο ήλιος. Τότε φάνηκαν τα πάντα: Όλυμπος, Κίσαβος, βαρκά της Νυχτερέμ, κάμπος της Λάρισας ήσαν κατάλευκα· τόσο λευκά, που ο Θερμαϊκός φάνταζε πιο βαθύχρωμος κι ο ουρανός πιο χρυσός στην αντίθεση των τόνων."